Guts and Glory of de dood

foto: Tijdens indiening pettitie tegen amnestie wet.
Beeld: John Doe Photography

De online weblogs en online nieuwssites staan er bol van, de jongere activiste die haar activiteit aflast nadat het hondje bij haar hekje stond met een (dreig) briefje in zijn bekje. Merkwaardig ook nog is dat iedereen een uitgesproken mening heeft over haar acties en activiteiten. Sommige hoop gevend en positief en sommige niet eens noemenswaardig te noemen. Maar als het van een afstand te beleven is het altijd makkelijk praat. “Als je in iets gelooft, dan sta je erachter ongeacht als je leven eraan gaat” is de overduidelijke stemming die heel nadrukkelijk tot uiting wordt gebracht door onze mede Surinamers op de befaamde social media platforms. 

Haar jong en naïviteit hebben we allemaal ook eens gehad, waar wij allemaal vroeger idealisten dachten te zijn de wereld te veranderen van al het kwade, heeft realisme in ons volwassen zijn weg gemaakt voor sensatie bloed beluste burgers gewapend met fake accounts onrust zaaiend in de samenleving. Maar de vraag is nou wat zouden wij werkelijk doen als wij op 19 jarige leeftijd een dreigbrief ontvangen? Hoe zou jij dit aanpakken als jong Surinamer die gelooft in recht op vrije meningsuiting, maar elke keer voor barrières komt te staan. Barrieres die de ouderen voor jou niet aan durfden of niet aankonden. Barrieres die kunnen zorgen dat je de volgende dag je familie en toekomst niet meer zal zien. In ons hoofd zetten we altijd de ideale situatie in scene, waar jij altijd de winnaar bent, maar de realiteit is meer een kans berekening op falen dan succes. En daarom bestaat er strategie, war is not only won bij guts and glory it’s the general that decides when it’s the right time to fight… think about it.

Justitia Pietas Fides

Toen de officiële uitnodiging kwam van Comité voor Behoud van de Democratische Rechtstaat kwam er direct een ontnuchterende gedachte in mij op; we zijn op een lijst en ik moest dus even slikken en besefte ik toen waarmee we eigenlijk bezig zijn. Het is dus officieel we zijn dus in het 'verzet'. Er kan dus elk moment zoals tijdens de revolutie iemand voor mijn deur staan en mij oppakken precies zo toen het gebeurde tijdens de 8 december moorden. Tja, eerst een bekruipend gevoel van angst die mij opkroop, maar de rechtspersoon in mij besefte dat zij die angst juist willen. De angst die nog steeds leeft bij de generatie die de revolutie van "Baas" nog hebben meegemaakt. Die angst leeft nog steeds, alleen willen wij het niet toegeven. Sinds de aanname van de gewijzigde Amnestie wet zijn er verschillende forums als paddenstoelen de lucht in geschoten, op dergelijke social media. Waar iedereen lekker anoniem zijn ongezouten mening mag doorgeven en lekker anoniem praten over hoe het wel kan of niet. 

Ik had vooral als burger veel meer verwacht van de oppositie, toen de gewijzigde Amnestie wet door de hamer van onze assemblee voorzitter door ging.  Waar is NPS wiens leuze tijdens de verkiezingen was "BOUTA IS EEN MOORDENAAR!". Maar helaas hebben wij het moeten weten en ligt de strijd nu bij de verschillende comités en jongeren forums die zich NIET anoniem in de strijd gooien. Die mensen proberen te mobiliseren om niet angstig te zijn en opkomen voor hun rechtstaat. Gewone studenten die toch meer initiatief nemen dan de oppositie die eigenlijk voor onze rechtstaat zou moeten opkomen. Maar ondanks de angst en tegenslagen toch willen vechten voor ons land. Justitia Pietas Fides